De truc van een goede klantrelatie is: zorg dat kleine dingen klein blijven, zodat grote dingen groot kunnen zijn.

Klein is ‘allerhande gedoe’ en groot is Creatieve Output of welke handel je maar verkoopt.

Advies in dit kader: mail minder en bel meer. 

Met mailen is op zich niks mis. Alleen het maakt, bij verkeerde toepassing, kleine dingen ongewenst groot. 

Het begint gezellig. Ping, de vraag komt binnen. Een argeloos antwoord volgt. In de reply daarop staan nu namen in cc. Misschien toch best serieus allemaal. Licht juridische woorden sluipen de zinnen binnen. Nog wel een knipoog emoij, maar hoe gemeend is die? De lijst van mensen in cc groeit autonoom door. De reply is een tweezijdig A4. Steekje onder water hier, nare suggestie daar, en de mailloopgraaf ligt voor u klaar. 

In mail worden dingen snel formeler en gedetailleerder dan nodig. De achterliggende bedoeling wordt geraden. Soms net verkeerd. 
Dat is ook het risico met whatsapp. Het zijn vrije schrale manieren van communiceren. 

Bellend ontstaat echt contact. Je ontvangt subtiele informatie over context en emoties. Je kan meteen inspelen op hetgeen ontstaat in het gesprek, wat broei in de hooiberg voorkomt. Vaak hoor je ook weetjes die leiden tot nieuwe opdrachten. En je kan zelf ook alvast wat dingen ‘in de voorwas zetten’. Altijd handig. 

Mensen hebben tegenwoordig bel-angst blijkt uit onderzoek. Ze weten niet zo snel wat te zeggen. Maar dat hoeft ook helemaal niet. Verpak je spreekangst gewoon als ‘luisteren’, daar scoor je altijd punten mee. Trouwens, degene die je belt heeft er waarschijnlijk ook last van. 

Nu moet ik stoppen met deze blog, m’n telefoon gaat!