In de file terug vroeg ik (jonge accountmanager) verbijsterd: wat was dit nou voor meeting?! Ze hebben vorige week specifiek om een backplanning gevraagd! Hoezo dan bij elke datum zo’n vage reactie. Het lijkt haast alsof ze die campagne niet willen!

Nou, antwoordde de managing director, deze klant wil niet per se iets bereiken. Ze willen vooral lekker bezig zijn. Wij gaan dat faciliteren. Is goed voor ons BBI en voor de samenleving. Dit is verborgen werkloosheid en anders krijgen ze een uitkering.

Bezigheidstherapie rekken is commercieel gezien blijkbaar interessant. Zat partijen hebben het als verdienmodel omarmd.

Dat sommige mensen niet echt een doel willen bereiken, was voor mij een openbaring. Dit inzicht heeft me door de jaren heen heel wat stress bespaard.

Het is verwarrend. Er moet iets tot stand gebracht worden, je neemt de juiste acties, maar het komt niet van de grond. Rara waarom niet?

Kort door een lange bocht: op werkgebied kan je mensen in twee groepen delen.

Zij die bij het horen van het woord ‘avondeten’ in actie komen. Recepten zoeken, boodschappen doen, tijd inplannen voor marineren, wat moet wanneer in de oven? Soep iets minder gevuld betekent budget voor chocolaatjes bij de koffie! Bam. Klokslag zes uur: dinner is being served.

Er zijn ook mensen die ‘bezig gaan zijn’ met avondeten. Wat zullen we vanavond eten? Dat zou morgen ook lekker kunnen zijn. Daar is een speciale pan voor nodig. O, hebben we niet. Zullen we dan wat anders eten?

Aan tafel??! Hè nee, dat is zonde, we zijn juist zo lekker bezig.

Projectmanagers met leiderschapskwaliteit behoren meestal tot de ‘in actie’-groep. Laat hen werken met ‘mensen die ergens mee bezig gaan’ en er ontstaat gedoe. Concrete acties worden als storend ervaren. Extra ingewikkeld: dat wordt niet hardop uitgesproken.

Signalen die in de lekker-bezig-richting wijzen zijn onder andere:

Veelvuldig gebruik van de term ‘alignen’. Of ‘…het kan geen kwaad om er nog een keer over te Teamsen toch…?’ ‘Een planning met data en tijden, dat vind ik toch zo beklemmend…’

Hoe krijg je ook die mensen op tijd aan tafel?

Het vereist geduld, leiderschap en advcanced political skills.

Je kan het proces bijvoorbeeld smakelijker op dienen. Giet een planningsmeeting in de vorm van ‘een informeel gesprek’. Verpak een akkoordmoment in een ‘ik ben zo benieuwd wat jij ervan vindt’…

Langzaam maar zeker krijgen de ‘lekker bezig mensen’ ook zin om in actie komen.
Kijk. En dan ben je pas echt lekker bezig.