Dit blog gaat eigenlijk over een goede samenwerking met jezelf.
Soms zit je op je werk in een fase, waarbij je het gevoel hebt dat er continue vragen, klussen, projecten en gedoetjes op je af komen. Je komt helemaal niet meer toe aan je echte werk!
Opgejaagd raak je ervan. Soms heel erg. Je collega’s worden opgejaagd van jou, of het tegenovergestelde; wat ook niet goed is.
Het overkomt iedereen; functie of niveau doen er niet toe. Vorige maand sprak ik een CEO, die er last van had. Hieronder wat ik met hem besprak, misschien heeft iemand anders er ook iets aan.
Het werkleven zie ik als een grote fabriekshal met allerlei lopende banden die van schuin uit de nok op een bepaalde manier mijn kant op komen. Erop liggen koekjes. Die moeten in doosjes, gelabeld worden en gesorteerd. Ze blijven maar komen. Het stopt nooit.
Iedereen krijgt wel eens te maken met een overvloed aan ‘koekjes’ op zijn lopende band. Je gaat op alle koekjes reageren, koeken tellen, lijstjes maken met koekacties, dromen van op je afvliegende koekjes, je gaat zelfs koeken zien, die nog helemaal niet op de band liggen. Ja, hier spreekt een ervaringsdeskundige…
Op alle koekjes actie ondernemen is onmogelijk. Je bent geen koekie-monster. Koekjes vallen van de band, kruimels, muizen, gedoe; contraproductief.
De truc is om te leren welke koekjes voor jou zijn en welke je beter kunt doorgeven. Je staat bij de lopende banden en denkt:
Hee, leuk, een koekje. Op een lopende band. Staat mijn naam erop? Nee. Ok. Misschien beter als ik aan iemand anders geef.
Zo houd je balans, werk je effectiever en blijf je plezier houden in wat je doet.
De CEO ging oefenen en begon ‘koekjes uit te delen’ in plaats van er zelf actie op te ondernemen. Hij vroeg het team hem te helpen.
Als dank voor zijn openheid en teken van support had zijn leuke team de volgende dag bij zijn laptop een beurtbalkje gezet.
Op de ene kant staat “Is that your cookie?” en op de andere kant “Gelieve niet te voeren”.
Supergoed bordje vind ik het! Misschien moet ik het in productie nemen om uit te delen. Tot die tijd kan je de vraag gewoon in je hoofd stellen.