Besluiten nemen is nooit een hobby van me geweest, maar het bleek op een gegeven moment wel een van de ‘kerntaken’ in mijn werk. Ik vond dat moeilijk. De andere of betere opties, die ik had kunnen, of misschien wel moeten kiezen, bleven in mijn hoofd rondgaan. Probleem is dat als de beslisser gaat zitten tutten, de rest ook niet veel soeps wordt. 

Momenteel lijkt het alsof veel mensen het, net als ik, moeilijk vinden besluiten te nemen. Er bestaan zelfs hele besluitvormingsorganen, waar geen besluit meer uit komt. Beslissingen worden niet genomen, of zijn zo ingekapseld in voorwaarden, dat mensen niet weten wat de bedoeling is. Dus die mensen gaan rondhangen. Of het worden zelfsturende teams. In het ergste geval gaan ze op een journey, waarbij niemand besluit waarheen. Denkend aan Holland zie ik teams zelfsturend traag door oneindig laagland gaan…-dat werk.

Mijn geluk is dat een collega een keer tegen mij zei: neem gewoon een beslissing, desnoods de goede! Een simpele zin, maar voor mij een eye-opener van jewelste. 

Sinds die uitspraak besluit ik van alles en aan de lopende band. Het geeft enorm veel energie en een gevoel van vrijheid. Je kan er op elk moment mee beginnen en het maak totaal niet uit op welk niveau je werkzaam bent. Het is veel minder risicovol dan gedacht. Als een besluit na een tijdje niet bevalt, dan kan je een ander besluit nemen. Een besluit brengt beweging en in de beweging zit vooruitgang. 

Besluiten nemen, ik kan het iedereen aanraden.