Uren kan ik over een markt lopen. Bij elk product dat ik zie, komen er ideeën in me op, wat ik er mee zou kunnen maken. Alle opties liggen nog open. Zalig. 

Soms komen er mensen eten. Soms hebben die speciale wensen. Geen zuivel of schaaldieren. Prima. Hetzelfde dessert als de vorige keer, met extra saus los erbij? Tuurlijk. 

Hieraan denk ik wanneer tijdens de presentatie van creatief werk ‘onbekende randvoorwaarden’ boven tafel komen. 

Een gast vertelt bij het tweede voorgerecht enthousiast geen vlees meer te eten, terwijl de biologische biefstuk al uren in de sous vide ligt…. Dat gevoel. 

Randvoorwaarden zijn geen issue, mits bekend op het moment ‘waarop alles nog mogelijk is’. Halverwege het proces hebben ze een nadelig effect op de creatieve output. 

Onbekende randvoorwaarden verdienen aandacht aan de start van het traject.

Praat er met elkaar over. Doe het niet af als een invulvakje in het briefingstemplate ‘conform huisstijl’, ‘compatible met het nieuwe systeem.’ 

Het is soms lastig voor een opdrachtgever om ze op te sommen. Vragen stellen helpt. 
Zo kom je erachter dat de vrouw van de voorzitter van de Raad van Bestuur een hekel heeft aan de kleur paars, bijvoorbeeld. Fijn om te weten, voor de shoot. 

Los daarvan leer je elkaar weer beter kennen door dit gesprek.
Dat schept een band; hèt verschil tussen een relatie-op-projectbasis en een duurzame zakelijke relatie…

Kan hier nog uren over doorgaan, maar het is vrijdag; de markt wacht op mij!