Goed werk komt voort uit samenwerking. De uitzondering daarop is vakmanschap. Dat kan je beter alleen doen. Of met great minds who think alike. 

Creativiteit is inclusief en iedereen is creatief, dat klopt. Alleen niet iedereen is een vakmens op elk gebied. 

Dat is een beetje het probleem wanneer klant en bureau in co-creatie concepten bij elkaar gaan scrummen. Ontstaat zo briljante output? Mhoaw….

De output van een co-creatie sessie is meestal middelmatigheid bedekt onder een laag ‘ja-maar-we-hebben-het-wel-echt-samengedaan-en-het-is-ook-goed-voor-het- interne-draagvlak’.
Het voelt vooral ongemakkelijk. Zo’n verzoek om een co-creatie sessie kan overkomen als een teken van wantrouwen in het vakmanschap van het bureau. Ik heb nog nooit iemand van een bureau ontmoet die oprecht zin had in een co-creatie sessie. Of het zou de bureaudirecteur moeten zijn, vanwege de omzet.

Echt vakmanschap; hardcore conceptontwikkeling, steengoede copy, een briljant idee ontstaat weldegelijk in splendid isolation of iets wat daar dichtbij in de buurt komt. Daar moet je niet met post it notes om heen gaan hangen. 

Ga je bij een sterrenrestaurant als gast naast de chefkok uitjes snijden om te laten zien dat je dat zo goed kan? Nee. 
Maar je hebt toch het boek Nopi van Ottolenghi thuis staan?!? Nee. Nee. Nee. 
Je komt verheugd binnen, maakt een keuze, gaat lekker achteroverzitten en nipt alvast van de wijn. Je vertrouwt erop dat de chef je iets geweldigs gaat serveren. 

Zo zouden we ook met strategisch en creatief toptalent om moeten gaan.

PS: je met de edit bemoeien als je geen gevoel hebt voor het vertellen van een verhaal is ook onhandig. Mocht je geen idee hebben wat ik hiermee bedoel, kijk dan zondagochtend even TV.