In tijden waarin de creatieve communicatie sector stijf staat van de doing good, zet ik graag de fee van een belichter in de spotlight. En van de locatiemanager of andere ‘laatste schakels’ in de voedselketen dat ‘maakproces’ heet.
We volgen een klassieke route: briefing van klant aan bureau inclusief budget. Bureau ontwikkelt concept. Akkoord!
Bureau neemt als eerste een flinke hap uit het productiebudget. Belt productiemaatschappij: kijk, concept, budget, let’s go!
Het is inclusief fotografie. Ja, ook de packshots. Halve dag extra? Nou, is dat nou wel nodig? Ja, buitenland.
Klant komt ook. Acht personen. Wel een lekker hotel hoor, het moet ook een beetje een uitje zijn. Nee, geen economy.
Onze MD komt trouwens ook.
Een moment van onachtzaamheid en we hebben een een low budget productie. Het Grote Gat moet dichtgelopen worden, dus we kammen de allerkleinste posten tot de laatste millimeter uit.
Locatiescout; laten we iemand van 100,- goedkoper zoeken, dat scheelt weer 1.000,- op deze klus. Best boy, best boy, doe maar een goedkopere, het hoeft niet de allerbeste te zijn. Hup, dat is al 1.500,- in de pocket. Veertig euro catering? Nou, vijfentwintig euro moet genoeg zijn. Doen we een draaidag van 12 uur. Scheelt weer overtime.
Het gemak waarmee ‘managers van boven de Balkenende norm’, strepen in de posten van de laatste schakels in het proces, is niet alleen onlogisch; het komt ook zo Middeleeuws over.
De Landadel aan de ronde tafel besluit, onder het genot van een groot glas bier, dat de pachters de buikriem wel wat aan kunnen snoeren. Niet gehinderd door kennis van zaken en de gevolgen voor de kwaliteit van het eindproduct.
Komt dit alleen voor bij Goede Doelen of NGO’s? Nee hoor. Ook opdrachtgevers en bureaus met respectievelijk 25 en 54 miljard aan jaaromzet discussiëren met elkaar of de visagiste een assistente nodig heeft ad 350,-
Kan het ook anders?
Ja. Vrij makkelijk. Tevoren duidelijk hebben wat het budget is, en een concept ontwikkelen dat daarbij past, is een goed begin.
Kijk bij het passend maken van het budget eerst eens naar de grote chuncks en wat boven de Balkenende norm te schrappen valt. Laat de kosten van de vakmensen, die het echte werk verzetten, staan.
Niet alleen vanwege de production value, maar ook omdat we onze vakmensen moeten koesteren.